ΨΥΧΙΚΗ
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
Ορθή διάγνωση, αποτελεσματική θεραπεία.
Μια ψυχιατρική προσέγγιση στην βελτίωση της ποιότητας ζωής
ΨΥΧΙΑΤΡΟΣ
Δρ. Θεοδωρακόπουλος Γεώργιος
Ο Δρ. Γεώργιος Θεοδωρακόπουλος – Ψυχίατρος αποφοίτησε από την σχολή Semmelweis στην Βουδαπέστη το 1998. Παράλληλα με την ολοκλήρωση της ειδικότητας του το 2011, άνοιξε το ιδιωτικό του γραφείο στην Λ. Αλεξάνδρας 117 Β, Αθήνα όπου παραμένει στην ίδια διεύθυνση μέχρι σήμερα. Από το 2012 έως και το 2020, ήταν υπεύθυνος τμήματος ψυχιατρικής στην ιδιωτική κλινική “Λυράκου”. Σήμερα, ο Δρ. Θεοδωρακόπουλος είναι Επιστημονικός Διευθυντής στην νευροψυχιατρική κλινική “Παναγία η Γρηγορούσα”
Συχνές Ερωτήσεις
Οι ψυχικές διαταραχές δεν διαφέρουν από άλλες οργανικής αιτιολογίας διαταραχές. Αποτυπώνουν ποιοτικές διαφοροποιήσεις του κεντρικού νευρικού συστήματος και αντιμετωπίζονται ομοίως προς συστηματικές νόσους άλλων ειδικοτήτων με φάρμακα που συμπληρώνουν ή κατευνάζουν φυσιολογικές δραστηριότητες που υπολειτουργούν ή υπερλειτουργούν αντίστοιχα. Έτσι, για παράδειγμα, η φαρμακευτικός επαγόμενη βελτίωση στη συγκέντρωση δεν διαφέρει ως προς τη βαρύτητα από την συμπλήρωση θυροξίνης σε ασθενή με υπερθυρεοειδισμό. Με την εξαίρεση των επεμβατικών πράξεων όπου το αποτέλεσμα έχει συνήθως αυτοτέλεια, η ψυχιατρική φαρμακευτική προσέγγιση ταυτίζεται με όλες τις υπόλοιπες μεθόδους θεραπείας, αποσκοπώντας στη βέλτιστη ανταπόκριση του οργανισμού κατά την αντιμετώπιση ενός προβλήματος.
Η φαρμακευτική αγωγή χορηγείται από τον θεράποντα ιατρό όταν διαπιστώνεται ότι:
1. Υπάρχει ενεργός ψυχοπάθεια κατά την οποία ο ασθενής βιώνει έντονες διαταραχές σε ροή, δομή, περιεχόμενο της σκέψης του.
2. Υπάρχει εκπτωτική εικόνα στις γνωστικές ικανότητες του πάσχοντος που δεν αποδίδεται σε οργανικές, νευρικές ή άλλης αιτιολογίας βλάβες.
3. Υπάρχει ψυχοπαθολογική διαταραχή η οποία συνεπάγεται μείωση της ποιότητας ζωής του πάσχοντος.
Σημειώνεται ότι στις ανωτέρω περιπτώσεις ο πάσχων δύναται να περιγράψει μερικώς ή πλήρως τα συμπτώματα που τον οδηγούν σε αναζήτηση υποστήριξης και ο θεράπων ιατρός οφείλει να διευκρινίσει στον πάσχοντα τη φύση και το εύρος του προβλήματος έτσι ώστε να γίνει κατανοητή η συσχέτιση με την προτεινόμενη αγωγή.
Βασικό κριτήριο αποτελεί η εικόνα του εαυτού, ο τρόπος με τον οποίο ο ενδιαφερόμενος τοποθετείται και αλληλοεπιδρά με το περιβάλλον. Η αδυναμία διαχείρισης εξωγενών ερεθισμάτων, η μεταβολή στη διάθεση που δεν συντονίζεται με σκέψεις και συνθήκες της καθημερινότητας, η συσσώρευση ιδεών και πεποιθήσεων που προκαλούν δυσφορία και ανησυχία αποτελούν ευρήματα που μπορούν να κινητοποιήσουν τον ενδιαφερόμενο να ζητήσει ψυχιατρική εκτίμηση προκειμένου να αποτυπωθεί το ερώτημα «Γιατί συμβαίνει αυτό;». Ο θεράπων κάθεται να διαφοροδιαγνώσει, διευκρινίσει και κατατοπίσει τον ενδιαφερόμενο για την φύση του ζητήματος και για το αν αυτό αποτελεί διαταραχή ή όχι.
